شیوع پرخاشگری و برخی عوامل مرتبط با آن در دانش آموزان نوجوان شهر گنبدکاووسدر سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲

زمینه و هدف: از آنجا که نوجوانان به رشد فکری لازم دست نیافته اند نمی توانند مانند بزرگ سالان بر رفتار خودکنترل داشته باشند بنابراین در برابر محیط واکنش های سریع و شدیدی همچون پرخاشگری از خود بروز می دهند. به دلیل تأثیرزیان آور پرخاشگری بر رشد اجتماعی نوجوانان، این پژوهش باهدف تعیین شیوع پرخاشگری و برخی عوامل مرتبط با آن در دانش آموزان نوجوان شهر گنبد انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی تعداد 570 دانش آموز دختر و پسر  در سال تحصیلی 93-1392 به روش تصادفی خوشه ای وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه پرخاشگری باس پری و برخی اطلاعات دموگرافیک بود. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار 18spssو با استفاده از آمار توصیفی و آزمون رگرسیون خطی تحلیل شد. سطح معنی داری 1/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی دانش آموزان89/0 ±.99/15 با دامنه 14-18 سال بود.  نتایج نشان داد که شیوع پرخاشگری در 4/42 درصد از دانش آموزان (7/43 درصد از دختران و 41 درصد از پسران) وجود داشت. قومیت افراد یک عامل اثرگذار بر میزان پرخاشگری آن ها بود به طوری که کمترین میانگین نمره پرخاشگری در قومیت ترکمن بود.  بعد خانوار و بازی های کامپیوتری باعث افزایش پرخاشگری می شود و افزایش پرخاشگری باعث کاهش معدل تحصیلی می شود (p<0.1). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از  شیوع قابل ملاحظه پرخاشگری در میان دانش آموزان شهر گنبد است. کاهش استفاده از بازی های کامپیوتری و شناخت عوامل فرهنگی و قومی  دخیل در ایجاد پرخاشگری می توانند در کنترل پرخاشگری دانش آموزان مفید باشند.